Een werkgever is vaak geen goede vertrouwenspersoon
Het is in veel gevallen niet aan te raden om als werkgever zelf de vertrouwenspersoon te zijn. Waarom? Want een sleutelfiguur binnen de organisatie, weet immers toch alles? Deze kan zo nodig nuances aanbrengen, weet hoe bepaalde collega’s te werk gaan, en hoe de cultuur is binnen een organisatie. Je zou denken dat dan kleine incidenten snel intern in de kiem gesmoord worden. Allemaal redenen om wel voor intern te gaan.
Alleen wordt op deze manier de objectiviteit niet gewaarborgd, worden bepaalde patronen niet ontdekt, en heeft iemand misschien niet de actuele kennis van de regelgeving. Immers, iemand doet dit naast zijn ‘eigen’ functie erbij.
Met een externe Vertrouwenspersoon, krijgen medewerkers een toegankelijke mogelijkheid om zonder inmenging van de werkgever naar iemand toe te stappen en in vertrouwen te nemen. Samen met de externe vertrouwenspersoon kunnen ze dan ook de rol van de werkgever bespreken en evalueren.
Een fijne bijkomstigheid is dat de externe vertrouwenspersoon een geheimhoudingsplicht heeft, waardoor medewerkers niet bang hoeven te zijn voor eventuele gevolgen voor hun carrière. Dit is een belangrijke voorwaarde voor een gezonde organisatie.
